අපරාධ වර්ධනයට නූතන බෞද්ධ පූජා චාරිත්‍රත් හේතුවක් වීද?
තිලක් සේනාසිංහගේ විග්‍රහයක්

Read that Article in Dierect : Click Here

සෑබෑ බුදු දහමේ සහ වර්තමාන සිංහල බුද්ධාගමේ වෙනස
- May 24, 2016

Read that Article in Dierect : Click Here

මොලේ කොළොප්පං ගණින්නාන්සේලාගේ කථා වස්තුව Featured
- May 21, 2016
http://sinhala.lankanewsweb.net/featured/nelum-yaya/item/4041-2016-05-21-22-20-29

SriLanka_FOOLISH_MONKS_21.05.2016

ආතර් සී. ක්ලාක් යනු මගේ වීරයෙකි.හැත්තෑව දසකයේ මැද භාගයේ පමණ මගේ මෑණියන් විසින් ඔහුගේ "The Deep Range" කතාවේ පරිවර්තනය වූ "ගැඹුරු මුහුද" පොත මට ගෙනවිත් දුන් දවසේ සිට ඔහු මගේ වීරයෙකි.මගේ ලෝකයේ වීරයෝ වර්ග දෙකක් සිටිති. සනාතනික වීරයින් සහ කාලීන වීරයින් වසයෙනි. සනාතනික වීරයෝ වනාහී යම්තමට රටේ ලෝකේ කාරණා කාරණා සිද්ද වෙන ආකාරය තේරුම් ගත හැකිවූදා පටන් මගේ ලෝකයේ වීරයන් වූ පුඟුලෝ වෙති.
බුදුන් වහන්සේ යනු මගේ සනාතන වීරයින්ගේ නියුමෙරෝ ඌනෝ නොහොත් අංක එකේ වීරයාය. සනාතන වීරයින්ගේ ලැයිස්තුවේ ආතර් සී. ක්ලාර්ක් මහතා ද ඇත. කලින් මා සඳහන් කල ඔහුගේ ගැඹුරු මුහුද පොතෙහි අවසානයේ එහි ප්‍රධාන චරිතය වන වෝල්ටර් ෆ්‍රෑන්ක්ලින් ශ්‍රී ලංකාවේ අනුරාධපුරයට පැමිණේ.

ක්‍රි.ව. 2100 දීපමණ වන එම කාල වකවානුවෙහිදී ලෝකයෙ ප්‍රධාන ආගම් අතරින් ඉතිරිව ඇත්තේ බුදු දහම පමණකි. ඈත චක්‍රවාටයන්හි පවා ජනාවාස පිහිටුවීමට මිනිසා සමත්වන තාක්ෂණය සහ විද්යාවේ විශ්මය ජනකවූ අති මහත් දියුණුව හමුවේ දෙවියන් අදහන අනෙක් සියළු ආගම් නිතැනින්ම අභාවයට යද්දී බුදු දහම පමණක් නොනැසී පවතින්නේ ඒ වනාහී ආගමකට වඩා තාර්කික දර්ශණයක් මත පදනම් වූවක් බැවිනි.

දිවැසිවරයකු බඳු වූ ආතර් සී. ක්ලාක් මහතා විසින් එසේ පසසනු ලැබූ බුදුදහම තවත් වසර සියයක් නොව බොහෝ නුදුරු අනාගතයේදී සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ කොට දැමීමේ භාරදූර කාර්යභාරය ඉටු කිරීමට ඉදිරිපත්ව සිටිනුයේ මහා සංඝ රත්නය යයි තමන්ම කියාගන්නා සිවුරුකාරයින් පිරිසක්වීම මහත්ම ඛේදවාචකයක් විනා අන් කවරක්ද?
කෝට්ටේ යුගයෙන් පසු බුදු සසුන සීග්‍රයෙන් පිරිහී ගොස් මහනුවර යුගයේ මැද භාගය වන විට චාරිත්‍රානුකූලව උපසම්පදා වූ එකද භික්ෂුවක හෝ මෙරටින් සොයාගත නොහැකිවූ බව ඉතිහාසයෙහි සඳහන්ය.එකල සිල්වත් භික්ෂු පරපුර ක්‍රමයෙන් අභාවයට ගොස් මරණයක් සිදුවූ විට පාංශුකූලය දීම වන් කටයුතු පමණක් ඉටුකිරීමෙහි දැනුමැති ගණින්නාන්සේලා යනුවෙන් හැඳින්වුනු බෞද්ධ පූජකයින් පිරිසක් අවසානයේ ඉතිරිවූහ.

මේ ගණින්නාන්සේලා කුටුම්භ රක්ෂණය, ගොවිතැන් කිරීම, සත්ව පාලනය යන සාමාන්යයෙන් ගිහි ජීවිතයට අයත් සියලු කටයුතුවල යෙදුනෝය. ගිහියන්ගෙන් වෙන්කොට හඳුනා ගැනීම උදසා ඔවුහු දකුණු අතේ මැණික් කටුවෙහි කහ පැහැති නූලක් දවටාගෙන සිටියෝය.නාම මාත්‍රයෙන් භික්ෂූන් වූවද ඔවුහු සැම තන්හිම ගිහියෝම වූහ. ඒ දුෂ්කර සමයෙහි බුදු දහම නොනැසී පවත්වාගැන්ම උදෙසා ගණින්නාන්සේලා විසින් ඉටුකල අනූපම මෙහෙය කිසිසේත් අවතක්සේරුවට ලක් කිරීමක් මෙයින් අදහස් නොකරන බව පැවසිය යුතුය.

අද අපට දක්නට ලැබෙන බොහෝ භික්ෂූහු තම හැසිරීමෙන් මේ ගණින්නාන්සේලාද පරදවති. ඔවුහු ද ගිහියන් කරන බොහෝ දේ කරති. සමහරවිට ගිහියන් නොකරන දේ ද කරති. නැතහොත් කිරීමට උත්සාහ කරති.
මූරා වර්ගයේ හොඳින් වැඩුණු මී හරකුන් තුන් දෙනෙකුට කිසිදු අවුලක් රහිතව ෂපාන් එකේ ඇලට් එකක් ගැසිය හැකි පමණ සද්දන්ත කවිච්චියක් උඩ දෙකකුල් නමාගෙන ඉඳගෙන ඉන්නා තමං හෝවාං වී ඇතැයි තමංම කියාගන්නා පිස්සු හටනක් ජනාදිපතිට දවල්ට කෑ යුත්තේ කොහොමදැයි උපදෙස් දෙයි.මේ පහුගිය දවසක තමංගේ උපං දිනේ වෙනුවෙං මස්මාංස ආදී රස මසවුලෙං පිරි බෝජන සංග්‍රහයක් පැවැත්තුවේත් ඒ පිස්සූන් වහන්දෑමය.

ඒ උස්සවේට සහබාගි වූවන්ට බත් බෙදන්ට හිටියේ නාඹර ගැටිස්සියංය. ඒ සාසනේ විනාසය පිනිස ඉපදී සිටින එක් අබබ්බයෙකි. (අබබ්බයා යනු හමුදාවේ නොහොත් ආමි එකේ ස්ලෑංග් වචනයකි. හමුදාවේ ස්වේච්ඡා නිලධාරියකුලෙස සේවය කල මගේ මෑණියන්ගේ බාල මළණුවන් නිතර භාවිතා කල වචනයක් වූ එය මෑතක මට යලිත් සිහියට ආවේ අපේ විචාරක තුමා ද ඒ වචනය භාවිතා කර තිබෙනු දුටු විටදීය)
නඩුකාරයින්ට යුක්තිය පසිඳලන ආකාරය පිළිබඳ නොමිලේ පාඨමාලාවක් පැවැත්වීමට සැරසුනු තවත් එක් වහන්දෑ කෙනෙක් කූඩුවේ මාසයක් හමාරක් ලැග වදාල පසු දැන් වැඩිය සද්ද බද්ද නැත. ඒ මනුස්සයා ජපානයේ චයිත්තියක හුණු ගානව පත්තරේක පොටෝ එකක් දාල තිබුනා මට මතකයක් ඇත.

අලි පැටවුන් මේච්චලේට ගියේ තවත් එවන් ගණින්නාන්සේ කෙනෙකි. පාත්තරේද කරේ එල්ලාගෙන ඒ වහන්දෑ වැලිකඩ හිරගෙදරට වැඩම කලේ මහා වීර ක්‍රියාවක් කරන්නා සේය. බන්ධනාගාරගතව සිටියදී එතුමාට ෂර්ලොක් හෝම්ස් ආරූඪ විය. එළියට වැඩම කල විගස සෝභිත හාමුදුරුවන්ගේ මරණය සැක සහිත බව කියා මහ විසාල අඩව්වක් ඇල්ලුවේය. ඊට පසු දැන් ඒ ගැන හාහූවක් නැත. ආයෙම බන්ධනාගාරයට වැඩම කරවීමට සිදුවුවහොත් සෝභිත හාමුදුරුවන් යලි කරමතට ගනු නිසැකය.

මේ ගණින්නාන්සේලාගේ අලුත්ම ආතල් එක අර හිටපු මහරජ්ජුරුවන් වහන්සේට දී තිබුණු හමුදා ආරක්සාව මදියැයි කියා පොලවේ පස් කෑමය. මේ වැඩේට චීවරේ පිටපොට ගහගෙන ලෑස්තිවෙලා පාන්දරම කෑගහන්ට ගත්තේ අර බෙංගමුවේ උන්නාන්සේ සහ මුරුත්තෙට්ටුවේ උන්නාන්සේය. ඊට අමතරව බික්සූං 100 ක් හා ගිහියං 1000 කගෙන් සමන්විත මරාරක්සක බලකායක් හදන බවටද බෙංගමුවේ දහ අතේ දිවුරුවේය.

ඒ වැඩේටම කියල අලුත්ම නිකායකුත් පිහිටුවාගන්ට ඒ බික්සු දෙනම දැනටමත් මුල පුරා ඇත. ඒ නිකායට කියන්නේ "නීල කාස චෞර අංගාරක්ෂක නිකාය" කියාය. ඒ නිකායේ මරාරක්ෂක පාර්ශ්වය මේ හෙට අනිද්දා පිහිටුවනු ඇත. දැං ඉස්සරහට ඝොට්ඨාගේ ආරක්සාව ඉවත් කරහම ඝොට්ඨාරක්ෂක පාර්ශ්වය කියා අලුත් පාර්ශ්වයක් හදන්ටත් වෙනවාය.
ඒ අස්සෙ නාලක උන්නාන්සෙ තව අමර කතාවකුත් කියල තිබුණාය. යුද්දෙ තිබ්බ කාලෙ එතුමා බාවනා කරනකොට හතුරන්ට පහරදිය හැකි නොයෙක් යුද උපක්කරම ඉබේම හිතට පහල වුනාලු. "මම ඒ කාලෙම හිටපු ජනාදිපතිතුමාට එව්ව කිව්වා. සමහර දේවල් එතුමා ක්‍රියාත්මක කලා" නාලක තුමා එහෙමත් කියලා තියෙනවාය. අවුරුදු ගාණකට කලිං මියගිය ජෙනරල් කොබ්බෑකඩුව මහත්තයගෙ මරණෙත් එතුමා මෙහෙම අබ්බූත බලයකින් දැකල ජෙනරල්ට කිව්වලු. ඒත් ජෙනරල් ඒ කීම ඇහැව්වෙ නැහැල්ලු.

මේ ඔක්කොම විගඩං අස්සේ අපේ මහානායක කියල ඉන්න තුං හතර නමත් ඔන්න ක්සනිකව ආරක්සක විසේසඤ්ඤයො වෙලාය. රටේ ආරස්සාවට තර්ජනයක් තියෙන හින්ද මරාට දීල තිබ්බ යුද හමුදා ආරස්සාව දිගටම තියන්ට කියල එතුමලා ජනාදිපතිතුමාගෙං ඉල්ලා සිටලාය.එතුමාලා හිටපු ගමං නින්දෙං ඇහැරල වගෙ ඔය වගෙ ඉල්ලීං කරනවාය.
එක පාරක් ඔය හතර නමම එකතුවෙලා ජෙනරල් සරත් පොන්සේකාගෙන් පලිගන්න එක නවත්වන්ටෙයි කියල මරා ගොයියගෙං ඉල්ලා හිටියාය. මරා "එහෙයි අපෙ හාන්දුන්නේ" කියල සාටකේ බිම ගෑවෙන සයිස් එකට නැමිල වැඳලා කාරිය ගිහිල්ල කලේ හාංදුරුවංගෙ ඉල්ලීම තඹ දොයිත්තකට මායිං නොකර ජනරාල්ව හිරේ දැම්ම එකය.

නුවර වැව වටේ ලොකු බේබි රේස් පදින එක නවත්තන්ඩෙයි කියල මල්වතු අස්ගිරි ඩබල කරපු ඉල්ලීමට උනෙත් ඒ සන්තෑසියමය. නාමෝල් ලොකු බේබි හිතේ හැටියට රේස් පැද්දේය. තමංගෙ ඉල්ලීමක් පඩේකට මායිං නොකල මරා ඊලඟ පාර තමං බැහැ දකින්ට ආහම අඩු ගානෙ ඒ ගැන අහන්ටවත් ඒ උන්නාන්සේලා දෙනමට කොන්දක් තිබ්බේ නැත.
මේ ඔක්කොම මල විකාර වලට හේතුව "අනේ හාන්දුන්නේ රට පාලනය කරන එක මම බලාගන්නං හාංදුරුවො සාසනේ බලාගන්ට" කියල කෙලින්ම කියන්ට අපේ එක නායකයෙකුටවත් කොන්දක් නැති එකය. අනික් අතකට රටේ බලය ගන්ට හිංගල බහුද්ද චන්ද නැතුව බැරි හින්ද පාලකයින්ටත් එහෙම කරන්ට වෙලා තියනවාය.

අවසාන වසයෙන් ගහුරව පුරස්සරව බොහොම කාර්නික ඉල්ලිමක් කරන්ට තියෙනවාය. ඒ අපේ මේ රට ජාතිය සහ මරා රැකගැනීමට නොබිය ඉදිරියට එන, පැය 72 ක් ඇතුලත පාරට බහින්ට උනත් එක පයිං ලැහැත්ති, ෂිංගලීෂ් සිකුරුටි ෆර්ම් එකේ ඩිරැක්ටර් බෝඩ් එකේ ගරුටර ෂුවාමීන්නාන්සේලාගෙන්ය.

බැංගමුව, මූරුතෙට්ටුව, හමන්තබද්ද සහ නානසාර වහන්දෑලා ගෙන් කොරනා කාරුනික ඉල්ලිමයි.
ටමුන්නාන්ෂේලා ඕනම හිටපු රජෙකු හෝ නීල කාස හොරෙකුට සිකුර්ටි සර්විස් සැපයුවාට අපිට කමක් නැත. එතකොට දාර සයිස් සිංහාසනවල ඉඳගෙන උපාසක උපාසිකාවන්ට මෝඩ චූන් දුන්නාටද අපිට කමක් නැත. ඒ වගේම උසාවි මැද්දට පැන නඩු කාරයින්ට නඩු අහන හැටි කියා දීමට ගොස් හිරේ ලැග්ගාටද අපිට කමක් නැත.
ඒත් පීස්, අනේ පීස් ඔය කහ කඩේ (හෝ රතු කඩේ හෝ මෙරූන් කඩේ) ගලවල දෙහිගහක වනල ගිහිල්ල ඒ නටන නාඩගමක් නටාගන්ඩය. මොකද ඔය කරන විගඩං වලිං කැත වෙන්නෙ බුද්ද සාසනේ නමය.

හාමුදුරු කෙනෙකුට දානෙ වේලක් නොදෙන තරමට අපට හාමුදුරු කියන සජ්ජාතියම එපා වෙලා හිටියත් තවමත් ගෞතම බුදුන් වහන්සේ අවුරුදු දෙදහස් පන්සීයකටත් ඉස්සරවෙලා කියා දුන් විදිහට තමන්ද බැඳීම් වලින් මිදෙමින්, විමුක්තිය සලසා ගනිමින්, අනුන්ගේ ද හිත සුව පිණිස කටයුතු කරන කටපුරා හාමුදුරුවරු යයි කිව හැකි භික්ෂූන් වහන්සේලා අතළොස්සක් හෝ තවම ඉතිරිව ඇති හෙයින් අඩුම තරමින් එතුමන්ලාගේ ගෞරවය ආරක්ෂා කරන්නට හෝ සිවුර ගලවා පැත්තක තබා ඔය විගඩම් කරනු මැනව... අනේ පීස් අනේ පිස්...ටැංකිව් ඉන් ඇඩ්වාන්ස්.....

********************************

"කොහෙද මාමේ මේ හවස්කරේ යන්නෙ?"
"අනේ ළමයො අපෙ අර නැන්දම්මගෙ පාංසුකූලෙ හෙටනෙ ..ඒකට ආරාදනා කරන්ට යනව"
"ඉතිං මෙහෙ කොහෙද යන්නෙ? පන්සල අරෙහෙනෙ…"
"පන්සලට ගියා ….ඔහෙ නෑ එක හාන්දුරුවෙක්වත්.. …"
"ඇයි?.... කොහෙ ගිහිල්ලද?"
"හෙට මේ අල්ලපු ටවුමෙ මරා මහත්තයගෙ රැස්වීමක්ලු. පංසලේ උන්නාන්සෙල ඔක්කොම කඩු පොලු කිරිච්චි අරගෙන ගිහිල්ල එතුමාට ආරක්සාව දෙන්ට.."
"නැහ්? ජලා හුටා…. දැං කොහොමද හෙට පාංසුකූලෙ දෙන්නෙ? "
"ඒක තමයි මම මේ යන්නෙ එස්.ටී.එෆ් කෑම්ප් එකට. එතනිං හතර පස් දෙනෙක් වත් ගෙන්න ගන්ට පුලුවන්ද කියල බලන්ට පාංසුකූලෙ එයාල ලව්ව වත් දීගන්ට බලන්ට"

http://ranrandil.blogspot.co.uk/2016/05/411.html

අපරාධ වර්ධනයට නූතන බෞද්ධ පූජා චාරිත්‍රත් හේතුවක් වීද?
තිලක් සේනාසිංහගේ විග්‍රහයක්

(ලංකා ඊ නිව්ස් -20­­­­16.මැයි.24, ප.ව‍‍.11.30) ශ්‍රී ලංකාව පිළිබඳ ලෝකයා හඳුනාගන්නා විවිධ අනන්‍යතාවයන් තිබේ. එ්වා අතරින් වැදගත්ම අනන්‍යතාව වන්නේ ශ්‍රී ලංකාව සහ බුදු දහම අතර පවත්නා අවියෝජනීය සබැඳියාවය. මෙය පහසුවෙන් බැහැර කළ හැක්කක් ද නොවේ. කිතුනු, හින්දු, ඉස්ලාම් සහ වෙනත් ආගමිකයන් අප රට තුළ සහයෝගයෙන් ජීවත්වුව ද ශ්‍රී ලංකාවේ මුඛ්‍ය සම්ප්‍රදාය බුදු දහම බව සියලු දෙනා පිළිගනිති. මෙරට සංස්කෘතියේ මූලික ලක්ෂණ ගොඩනැගීම කෙරෙහි බලපා ඇත්තේ ද බුදු දහමය. නමුත් එවන් තත්ත්වයක් තිබියදීත් අපරාධ, දුරාචාර, දූෂණ, වංචා ආදියෙන් අප රටෙහි සමාජ පරිසරය දූෂිත වී තිබෙන බව පැහැදිලිව පෙනෙන්නට තිබේ. මෙවැනි තත්ත්වයක් නිසා බොහෝ දෙනකු නගන ප්‍රශ්නයක් වන්නේ ශ්‍රී ලංකාව යනු ලෝකයේ වැදගත්ම බෞද්ධ රටක් නම් මෙවැනි දුරාචාර රට පුරා පැතිර යන්නේ බුදු දහමේ ඇති යම් වරදක් නිසාද? යන්නය. ශ්‍රී ලාංකික බෞද්ධයන් වශයෙන් අපි ඒවාට පිළිතුරු දිය යුතු වෙමු.

ලෝකයේ සෑම ආගමකම ප්‍රධාන පදනම වන්නේ ‘විශ්වාසය‘ හෝ ‘භක්තිය‘ (Faith) යි. නමුත් බුදු දහම තුළ මෙම ‘විශ්වාසය‘ යන්නට එතරම් වැදගත්කමක් හිමි නොවේ. එහි මුඛ්‍ය පදනම වන්නේ තම නුවණින් සිතා බලා බැස ගත යුතු නිගමනය හෙවත් ‘විපස්සනාව‘ (Insight) ය. ඒ අනුව බුදු දහම ආගමකට වඩා වැඩි වශයෙන් සමීප වන්නේ දර්ශනයකට (Philosophy) ය. ලෝකයේ බොහෝ දර්ශනයන් පවතින අතර බුදු දහම පිළිබඳ ශාස්ත්‍රීය වශයෙන් විග්‍රහ කිරීමේදී එය ලෝකයේ සියලුම විද්වතුන් හඳුනාගන්නේ ආගමක් වශයෙන් නොව ‘සදාචාරාත්මක දර්ශනයක්‘ (Ethical Philosophy) ලෙසිනි. නමුත් දර්ශනයකට එය පවතින අයුරින්ම සමාජය තුළ ස්ථාවර වීමේ හැකියාවක් නැත. ඒ සඳහා එයට ආවේණික ආයතනික ව්‍යුහයක් තිබිය යුතුය. ‘බුදු දහම‘ යන දර්ශනය තුළින් ‘බුද්ධාගම‘ යන ආයතනික ව්‍යුහය ඇති වී තිඛෙන්නේ මේ හේතුව මතය. ශ්‍රී ලාංකීය බුද්ධාගම නම් වන ආයතනික ව්‍යුහය සැකසීමේදී ඒ සඳහා අන්‍යාගමික සංස්කෘතික සම්ප්‍රදායන් ද ප්‍රබල ලෙස දායක වී ඇති බව නොරහසකි. මේ අනුව ශ්‍රී ලාංකීය බුද්ධාගම සහ හින්දු ආගම අතරත් ජෛන ආදී සෙසු ආගම් අතරත් අපූරු සහජීවනයක් දක්නට ලැබේ.

ලෝකයේ පවතින බොහෝ ආගම්වල ඇති භක්තිය හෝ විශ්වාසය මගින් මිනිසා හැසිරවීම පැහැදිලිව දක්නට ඇති දෙයකි. මේ අනුව සෑම ආගමකම පාහේ විස්තර කෙරෙන්නේ යහපතෙහි හැසිරීමෙන් අධි භෞතික මාර්ග ඔස්සේ සැප සම්පත් ද, අයහපතෙහි හැසිරීමෙන් අධි භෞතික මාර්ග ඔස්සේ විපත් ද ළංවන බවය. බුදු දහමේ ද මෙය ප්‍රධාන වශයෙන් දෙව්ලොව සහ නිරය යනුවෙන් විස්තර කරනු දැකිය හැකිය. අනෙකුත් ආගම්වල ද මෙයට සමාන ගති ලක්ෂණ පෙන්නුම් කරයි. නමුත් සෙසු ආගම්වලට වඩා බුදු දහමේ මුඛ්‍ය ධාරාව තුළ මේවාට ප්‍රධානත්වයක් හිමිකොට නැත. ඒ දෙව්ලොව හෝ නිරය ද මිනිසාගේ පරම විමුක්තිය හෝ පරම විනාශය නොවන බව දැක්වීමෙනි. එමෙන්ම චතුරාර්ය සත්‍යය, ආර්යෂ්ඨාංගික මාර්ගය, පටිච්ච සමුප්පාදය, ත්‍රිලක්ෂණය ආදී මූලික බුද්ධ දේශනා කිසිවකත් දෙව්ලොවක් හෝ නිරයක් හුවා නොදැක්වීම ද විශේෂත්වයකි. මේ අනුව ‘තමන්ට අයහපතක් නොවන - තමන්ට යහපතක් වන‘ සහ ‘අනුන්ට යහපතක් නොවන - අනුන්ට යහපතක් වන‘ යනුවෙන් එය අර්ථ ගැන්විය හැක. මෙහි ‘අනුන්ට‘ යන්න බොහෝ ආගම්වල මිනිසුන්ට පමණක් සීමා වී තිබේ. නමුත් බුදු දහමේ ‘අනුන්‘ යන්න මිනිසාට පමණක් සීමා වී නැත. එසේම එය සතුන්ටද සීමා වී නැත. එය ගස්වැල් වැනි ජීවී වස්තූන්ට මෙන්ම සියලූ‍ සංයුතීන් හෙවත් අජීවී වස්තූන් දක්වාම විහිද යයි. නමුත් බුදු දහම තුළ මේ සුවිශේෂීතාව නූතන සමාජයට වැටහෙන බවක් පෙනෙන්නේ නැත.

මේ නිසා බොහෝ දෙනක් බුදුදහම යනු ‍පොහොය දින පන්සල් යාම, මල් පහන් දැල්වීම වැනි දේ යැයි කල්පනා කරති. නමුත් සැබැවින්ම මේවා අයත් වන්නේ දර්ශනයකට නොව ‘අභිචාර විධි‘ (Ritual) ගණයටය. අභිචාර යනු ආගමකට වැදගත් වුවද ජීවන හෝ සමාජ දර්ශනයකදී එය නොවැදගත් සේ සැලකෙයි. වර්තමානයේදී බුදු දහම යනුවෙන් වර්ධනය වී ඇත්තේ එම අභිචාරාත්මක දෑ මිසක එහි ඇති දාර්ශනික හරය නොවේ. එමෙන්ම මෙම අභිචාර සංවර්ධනය මිනිසාගේ තෘෂ්ණාව වර්ධනය කිරීමට ඉවහල් වන අවස්ථාද තිබේ. ඒ අනුව නූතනයේ සංවර්ධනය වන ඇතැම් බෞද්ධ චාරිත්‍ර විධි මගින් බුදු දහමට බරපතළ හානි සිදුවන අවස්ථා ද නැත්තේ නොවේ. විශේෂයෙන් විභාග ජය, උසස් වීම්, ධන ලාභ ආදී අරමුණු පෙරදැරි කර ගනිමින් පවත්වන බෝධි පූජා ආශිර්වාද පූජා ආදී ක්‍රියාකාරකම් පවා මෙම සමාජ අනර්ථය කෙරෙහි වක්‍ර අයුරින් බලපා තිබේ. එමෙන්ම මතුපිටින් හුදු ආධ්‍යාත්මික ස්වරූපයක් පෙන්නුම් කෙරෙන මෙබඳු ක්‍රියාකාරකම් බොහොමයක පරිභෝජනවාදී ලක්ෂණ ගැබ්ව තිඛෙන බව එ්වායේ සංයුතිය විමසීමෙන් වටහා ගත හැක.

මේ ඇතැම් ක්‍රියාකාරකම් තුළ ජාවාරම්කාර ස්වරූපයක් පවතින බව ද අද වන විට ප්‍රසිද්ධ රහසකි
යම් රූස්ස වෘක්ෂයක කාලයත් සමග ‍පොත්ත පමණක් වර්ධනය වී අරටුව වර්ධනය නොවුවහොත් එහි අගයට කුමක්වේද?

වර්තමානයේ බුදු සසුන නම් වෘක්ෂයට සිදුව ඇත්තේ ඉහත සඳහන් පූජා චාරිත්‍ර නම් ‍පොත්ත වර්ධනය වී චිත්ත දමනය මුල් කොට ගත් සදාචාරය නම් අරටුව සිහින් වීමේ ඛේදවාචකයයි. බෞද්ධ යැයි කියා ගන්නා අප රටේ අපරාධ රැල්ල මේ තරම් ඉහළ නැගෙන්නට හේතුව ද මෙය බව සඳහන් කළ හැකිය. නමුත් මේ සම්බන්ධ මගේ පෞද්ගලික හැඟීම වන්නේ හින්දුන්, කිතුනුවන්, ඉස්ලාමිකයන් ඇතුළු සෙසු ආගමිකයන් තම භක්තිවාදී ආගමික සන්දර්භය තුළින් තම ජීවිත වඩාත් අර්ථවත් කරගෙන ඇති අතර බෞද්ධයන් වැඩි දෙනෙක් බුදු දහමේ හරය එලෙස ග්‍රහණය කරගෙන නොමැති බවය. ඔවුන්ගේ මෙම මං මුලාවීම මත සිදුව ඇති සමාජ අනර්ථය විමසුම පිණිස යම් උත්සාහයක් ද ගත හැකිය. එනම් ශ්‍රී ලාංකීය සෙසු ආගම් අදහන ජන අනුපාතය සහ බෞද්ධ සමාජයේ ජන අනුපාතය අනුව අපරාධ ඇතුළු නීති සහ සමාජ විරෝධී ක්‍රියා සිදුවීම පිළිබඳ තුලනාත්මක අධ්‍යයනයක් කිරීමය. එහිදී වෙනත් ආගමික සමාජයන්හි සිදුවන එවන් ක්‍රියාවලට වඩා බෞද්ධ සමාජයේ එවන් ක්‍රියා සිදුවීමේ වැඩි සම්භාවිතාවක් පෙන්නුම් කරන බව නොරහසකි. නමුත් මෙවන් සමීක්ෂණයක් කෙරෙහි නූතන සමාජ විද්‍යාඥයන්ගේ අවධානය යොමුව ඇති වගක් පෙනෙන්නට නැත.

අප රටේ බුදු දහම ස්ථාවර වෙනවාය යන අදහස හන්දියක් හන්දියක් ගානේ ඉදිවන බුද්ධ ප්‍රතිමා මගින් හෝ වෙසක් සමයේ එසැවෙන බෞද්ධ කොඩි ගණනින් විස්තර කළ නොහැකිය. උදාහරණයක් ලෙස ‘බුදු සසුන බැබලේවා‘ යනුවෙන් ඉදිරිපස සඳහන් කොට ඇති ලොරිවල හොර හරක් ද ප්‍රවාහනය කෙරී ‍පොලීසියට අසුවුණු අවස්ථා ප්‍රවෘත්ති මගින් ඕනෑ තරම් දැකිය හැකිය. එ් අනුව දැන් බෞද්ධයන් අධිෂ්ඨාන කරගත යුත්තේ පස්කම් සැප මුල්කොට ගත් තමන්ගේ ලෞකිකත්වය තහවුරු කරගැනීම අරමුණු කරගත් විකෘති බුද්ධාගමින් බැහැරව සැබෑ දාර්ශනික ‘බුදු දහම‘ වෙත ගමන් කිරීමටය. එසේ නොවුවහොත් ලොව ඇති අන්‍යාගමික රටවල් බොහොමයක් අභිබවා මෙරට අපරාධ සහ වංචා දූෂණ ඉහළ යාම තවදුරටත් ශීඝ්‍රයෙන් සිදුවනු ඇත.

තිලක් සේනාසිංහ

සෑබෑ බුදු දහමේ සහ වර්තමාන සිංහල බුද්ධාගමේ වෙනස
- May 24, 2016

Read that Article in Dierect : Click Here

සෑබෑ බුදු දහමේ සහ වර්තමාන සිංහල බුද්ධාගමේ වෙනස

- May 24, 2016

http://sinhala.lankanewsweb.net/featured/item/4074-2016-05-24-08-56-40


වර්තමානයේ ලංකාවේ ඇති සිංහල බුද්ධාගම සහ හින්දු ආගමේ වෙනසක් සොයා ගත නොහැකි තරම්ය. සරලව කියනවා නම් එය පැහැදිලිවම භික්ෂූන් ලාභ උපයන ව්‍යාපාරයකි. බුදුන් සියලු මිනිසුන් එකම ජාතියක් සේ සමානව සැලකුවද, වර්තමාන සිංහල බුද්ධාගම ජාතිවාදය, කුලවාදය පදනම් කරගත් බුදුන්ගේ සැබෑ දහමට පටහැනි සමාජයේ යහපැවැත්මට අහිතකර විෂබීජයකි. බුදුන්ගේ දහම විකෘති කරමින් ජාතිවාදය සහ මිත්‍යාව වපුරන මෙම කහ රෙදි ඇඳගත් පිරිසට බුදුන්ගේ සාසනයේ සංඝයා යැයි සිතමින් ගෞරවයෙන් ඇමතීම බුදු දහමට කරන නිගාවකි.

ඇත්තටම වර්තමානයේ ඇත්තේ පන්සල් නොව පන්සල් කඩය. මෙම කඩවල මිනිසුන් රවටමින් වෙළඳාමේ නිරතවන්නේ භික්ෂූන් නොව කහ රෙදි මුදලාලිලා ය. මෙම කහ රෙදි මුදලාලිලා ඔවුනොවුන්ගේ දක්ෂතා, හැකියා අනුව තමන්ගේ කඩය වැඩියෙන් ලාභ උපයන ස්ථානයක් කිරීමට විවිධ සන්දර්ශන පවත්වයි. වඩාත් සාර්ථකව රැවටීම කළ හැකි කහරෙදි මුදලාලිලා ප්‍රධාන දහරාවේ පන්සල් කඩ වලින් වෙන්ව අසපු යනු වෙන් ඔවුන් විසින්ම නම්කර ගන්නා සුපර් මාකට් පිහිටුවා ගනී. මෙම සුපර් මාකට් ගැන ගුණ වැයීමට මිනිසුන් රවටා ගන්නා මුදලින් වැටුප් ගෙවමින් ගොට්ටන් පිරිසක් නඩත්තු කරයි. මෙම ගොට්ටන් විසින් මෙම සුපර් මාකට් වලින් වන සේවය ගැන විවිධ බොරු කථා සමාජයේ ප්‍රචාරය කරමින් මහමෙව්නා, මහාමේඝ යන නම් වලින් ඇති විවිධ අසපු වෙත ලෙහෙසින්යෙන්ම රැවටෙන ලාංකිකයන් ආකර්ෂණය කරගනිමින් සිටීයි.

මහා පරිමාන පිච්චමල් පූජා, නෙළුම්මල් පුජා වලින් නොනැවතී පළතුරු පූජා වැනි විකාර දේ මෙම කහ රෙදි මුදලාලිලා විසින් සිදු කරත් මේවාට රැවටෙන මිනිසුන් සිටීම සැබැවින්ම කණගාටු දායක කරුණකි. මේ මොහොතේ ලාංකික සමාජය තුල ඇති බරපතලම ගැටලුව නම් මෙම කහරෙදි මුදලාලිලා අසරණ මිනිසුන් මහා පරිමාණයෙන් රැවටුවද ඒ ගැන වගේවගක් නැතිව ඉන්නා බුද්ධිමතුන්ගේ නිහඩතාවය යි. බොහෝ බුද්ධිමත් ලාංකිකයන් පවසන්නේ අපි ඔය මෝඩ වැඩ නොකරන බවයි, බුදු දහම හරියට තේරුම් ගත් අය එසේ නොකරන බවයි. එහෙත් එම අසරණයන්ට මේ කහ රෙදි මුදලාලිලාගේ රැවටීම තේරුම් කර දීම ඔවුන්ගේ සමාජ වගකීමක් බව බොහෝ ශ්‍රී ලාංකික බුද්ධිමතුන් අමතක කරයි.

කහ රෙදි මුදලාලිලා වපුරන ජාතිවාදයෙන් සහ මිත්‍යා අන්දකාරයෙන් වැසී ඇති වර්තමාන සමාජයට වල්පොළ රාහුල හිමි වැනි දුර්ලභ ගනයේ බුද්ධිමතෙකුගේ අඩුව තදින්ම දැනේ. මෙවැනි තත්ත්වයක් තුල ජාතිවාදය සහ මිත්‍යාව එක ලෙස පතුරන පළතුරු පුජා පවත්වන සූපර් මාකට් කහ රෙදි මුදලාලිලා ගෙන් මේ සමාජය මුදවා ගැනීමට ‘සත්‍යෝදය‘ පොත හැකි පමණ ලාංකිකයන් අතර බෙදා දීම අප කාගේත් වගකීමකි. එමෙන්ම මිත්‍යාවට එරෙහිව නිපදවා ඇති ‘Pk’ වැනි චිත්‍රපට ලාංකිකයන්ට නැරඹීමට සැලැස්විය යුතුය. ‘Pk’ චිත්‍රපටයේ සියලු ආගම්වල මිත්‍යා සංකේතවත් කිරීමට යොදා ගෙන ඇති තට්ට ය සහිත තපස් තුමාගෙන් ලංකාවේ පළතුරු පූජා, පහන් පූජා, බුද්ධ පූජා පවත්මින් මිත්‍යව සමාජගත කරන සහ ජාතිවාදය පතුරවන කහරෙදි මුදලාලිලා දැක ගත හැක. Pk චිත්‍රපටියේ තපස්තුමා මෙන්ම ලාංකික අසපු, පන්සල් කඩ වලද මිනිසුන්ගේ ‘භය‘ දඩමීමා කරගෙන අපායට භය කර තමන්ට අවශ්‍ය මිත්‍යා පතුරවමින් සැපවත් ජීවිත ගත කරයි. ජාතිවාදය ද මෙම කහ රෙදි මුදලාලිලාගේ පැවැත්මයි. ‘Pk’ යනු ලංකාවේ සිංහල බුද්ධාගමේ ඇති රැවටීම කියා දීමට නිර්මාණය කළ චිත්‍රපටියක් යැයි මට සිතේ. ‘Pk’ චිත්‍රපටිය නරඹන සෑම විමට එහි තපස් තුමාගේ ක්‍රියා මට පෙනෙන්නේ කිරිබත්ගොඩ ඤාණසාර නම් චීවරදාරියාගේ ක්‍රියා ලෙසම ය. ලාංකාවේ අනෙත් භික්ෂූන් ද මීට දෙවැනි නොවේ.

පහත දැක්වෙන්නේ ‘සත්‍යෝදය‘ පොතෙන් උපුටා ගත් කොටසකි.

'වර්තමානයේ විවිධ පින් ලැබෙන බව, පවසමින්, ශ්‍රද්ධාව වැඩිවන බව පවසමින් විවිධ විකාර පූජා පවත්වන, මිනිසුන් රටවන භික්ෂූන් ගැන මේ හරයා තේරුම් ගත හැක.

විවිධ පුදපූජා පවත්වාගෙන එන්නේ ලාභ ප්‍රයෝජන නිසයි. ශාස්තෘවරුන්ගේ අභාවයෙන් පසු පූජකයෝ ඒ ඒ ආගම් ස්වකීය ජීවිකාවෘත්තියට පෙරළා ගත්හ. ධර්මය ‘කණ්ඩ සූත්‍රය‘ කරගත්හ. ඒනිසා නොඑක් පුදපූජා පිළියෙළ කරගන්නටත් ඒවායේ ආනිසංස වර්ණනාකරන්නටත් පටන් ගත්හ. එයම නිර්වාණ මාර්ගය බැව් පෙනෙන්නට පොත්පත් ලියුහ. ඒ පොත්පත්වලින් සත්‍යය වසනු ලැබීය. ගැනීමට කළහැකි සෑම ප්‍රයෝගයක්ම කළහ. එක්තරා දුප්පත් මෝඩ බෞද්ධයෙක්, අනෙක් ජාතියේ උසස්ව උපදින බලාපොරොත්තුවෙන්, පන්සලේ හාමුදුරුවන්ගේ අවවාදය පිට, බුද්ධ ප්‍රතිමාවට නොඑක් දේ පූජා කළේය. අන්තයට ඒ හාමුදුරුවෝ මෙසේ කීහ. උපාසක උන්නැහේ, සියල්ලම පූජා කළත් මොකටද? උපාසක උන්නැහේගේ ඔළුවේ කෙස් නැහැ. ලබන ජාතියේ තට්ටය ඇතිව උපන්නොත් අනෙක් සේරම ලැබුණත් මොටද? එනිසා හොඳට කෙස් ලැබෙන්න හිතා ගෙන හොඳ කිතුල්රෑනක් බුදුහාමුදුරුවන්ට පූජා කරන්න. මෝඩ උපාසකයා කිතුල් රෑන පූජා කළේය. හාමුදුරුවෝ පන්සල වත්තේ වැට බැඳවීමට කිතුල් රෑන පාවිච්චි කළහ. සිනාසෙන්නට එපා. මෙය ඇත්තකි. ආගම ධර්මය ලාභ ප්‍රයෝජන ගැනීමට උපායක් කරගෙන තිබේ. එනිසා මේ පුජාවල් පරම්පරාගතව පවත්වාගෙන එති. ඉතින් යමෙක් ධර්මානුකූලව මේවා එළි කොට සත්‍යය පහදා දෙයි නම්, ඔහුට විරුද්ධකම් පැන නැගීම පුදුමයක්ද ?'

ඔබ බෞද්ධයෙක් නම් වල්පොළ රාහුල හිමිගේ 'සත්‍යෝදය' පොත අදම කියවන්න.
පන්සල් වල වගේම කතෝලික සිද්ධස්ථාන වලත් මේ සිද්ධිය වඩාත් හොඳින් ක්‍රියාත්මක වෙමින් පවතී.ඒ ගැන ලිපිය බලාපොරොත්තු වන්න.

- නියම බෞද්ධයා ෆේස්බුක් පිටුවෙන්